ساخت سلول های سایبورگ به یاری دانشمندان - وبلاگ نشر

به گزارش وبلاگ نشر، ایسنا نوشت: دانشمندان با دادن توانایی های مصنوعی تازه به باکتری ها پیروز به ایجاد سلول های نیمه زنده یا به اصطلاح سایبورگ شده اند که می توانند در جایی که باکتری های معمولی قادر به ادامه حیات نیستند، زنده بمانند.

از زمانی که انسان یاد گرفت چگونه از مخمر استفاده کند، دستکاری میکروب ها برای کارکردن به نفع ما به یکی از اجزای اصلی تمدن بشری طی هزاران سال گذشته تبدیل شده است.

اکنون دانشمندان در یک پیشرفت نو، سلول های سایبورگ نیمه زنده ای ایجاد نموده اند که می توانند در محیط هایی که سلول های طبیعی نمی توانند زنده بمانند، به زندگی خود ادامه دهند.

منظور از به کار بردن واژه سایبورگ، ترکیب شدن یک موجود زنده با یک عامل مصنوعی یا دیجیتالی است.

این پژوهش نو در حوزه زیست شناسی مصنوعی قرار می گیرد که اساساً به معنای به کارگیری اصول مهندسی برای سیستم ها و موجودات بیولوژیکی برای اعطای توانایی های نو به آنها است. این کار را می توان به چند روش مختلف انجام داد. به عنوان مثال سلول های زنده را می توان با مهندسی ژنتیکی برای فراوری دارو، تجزیه پلاستیک یا حتی ذخیره داده ها مهندسی کرد یا دانشمندان می توانند ارگانیسم های مصنوعی کاملاً نوی را از نو طراحی نمایند.

اما پژوهشگران دانشگاه UC Davis برای این مطالعه نو، یک روش سوم را توسعه دادند که به نوعی ترکیبی از دو روش اول است. آنها باکتری های موجود و زنده را گرفتند و بلوک های سازنده یک پلیمر مصنوعی را به آنها تزریق کردند. هنگامی که این سلول ها در معرض اشعه فرابنفش قرار گرفتند، پلیمر آغاز به اتصال متقابل به هیدروژل کرد و به آنها پوسته محکم تری داد.

نتیجه نهایی چیزی شد که می توان آن را سلول سایبورگ نامید. این باکتری ها هنوز هم می توانند اغلب فعالیت های بیولوژیکی خود را از جمله متابولیسم، حرکت در اطراف و فراوری پروتئین انجام دهند، اما دیگر نمی توانند تقسیم شوند و رشد نمایند.

چیمنگ تان، نویسنده ارشد این مطالعه گفت: سلول های سایبورگ قابل برنامه ریزی هستند، تقسیم نمی شوند، فعالیت های سلولی ضروری را حفظ می نمایند و توانایی های غیربومی به دست می آورند.

سلول های سایبورگ در آزمایش ها در شرایطی که معمولاً سلول های اصلاح نشده را می کُشد، از جمله قرار گرفتن در معرض هیدروژن پراکسید، آنتی بیوتیک ها و سطوح pH بالا، بسیار بهتر زنده ماندند.

پژوهشگران در آزمایش های دیگر، این سلول های سایبورگ را بهینه سازی کردند تا بتوانند به سلول های سرطانی رشد یافته در آزمایشگاه حمله نمایند که نشان داد در نهایت می توانند در تشخیص بیماری و ارائه دارو و درمان استفاده شوند.

این گروه میخواهد به آنالیز سلول های سایبورگ ادامه دهد تا راه هایی برای کنترل بهتر، آزمایش مواد پلیمری دیگر و کاربردهای بالقوه برای آنها بیابد.

این پژوهش در مجله Advanced Science منتشر شده است.

227227